ഉടഞ്ഞ ഭാഷയുടെ ചീളുകള് കൊണ്ട് ഒരു മുഴുവന് ജീവിതം മുറിച്ചുവയ്ക്കുന്നു അന്വര് അലിയുടെ "സന്ബിന്"എന്ന കവിത.എണ്ണിയെടുക്കാവുന്നത്രമാത്രം മലയാളം വാക്കുകള് ചിതറിത്തെറിച്ചപോലെ ഇംഗ്ലീഷും കൊറിയനും.പരന്നു കെട്ടുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ അനാഥത്വം...അങ്ങനെ വിശേഷിപ്പിക്കാം സന്ബിന് എന്ന കവിതയെ അല്ലെങ്കില് യോ ബാറിലെ വിളമ്പുകാരിയെ.
ആത്മവിശ്വാസമില്ലാത്ത വാചകങ്ങളില് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിലാണ് കവിത സംസാരിക്കുന്നത്.വ്യാകരണപ്പിശകിന്റെ ഓമനത്വം നിറഞ്ഞ,എന്നാല് മൂര്ച്ചയോടെ തുളച്ചുകയറുന്ന വാചകങ്ങളാലാണ് കവിത തീര്ത്തിരിക്കുന്നത്.
“മിസ്റ്റര് അലി ആന്ഡ് സന്ബിന് ഫ്രണ്ട്സ് ക്വഞ്ചനായോ?“
സന്ബീന് ചോദിക്കുന്നു
ചോദ്യം തന്നെ ഉത്തരമായി നല്കേണ്ടിവരുന്ന സാന്ത്വനപ്പെടുത്തലിന്റെ മുറിവേല്പ്പിക്കുന്ന മറുപടി അലിപറയുന്നു
“ക്വഞ്ചനായോ.“
ഭാഷയെക്കാള് ഭാവത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് മന്ദതാളത്തില് കുറഞ്ഞ വരികളില് ഉടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കവിതയിലാകമാനം സന്ബീന് ഒരു വികാരമായി പതിഞ്ഞുകത്തുന്നുണ്ട് .
രാത്രി മൂന്നുമണി-
കോക്ടെയിലിനുള്ളില് നിന്ന്
തന്നെ അരിച്ചെടുത്ത്,
ഇരുട്ടുടയാടയ്ക്കുമേല്,
അടുത്ത കൊല്ലം
ഫാഷന്ഡിസൈനിങ്ങ് കോഴ്സിനു ചേരുന്ന
ഒരു സന്ബിന്സ്വപ്നം ചുറ്റി
തണുപ്പത്ത്
ചൊന് മിന് ദോങ്ങിലെ ബാറില് നിന്ന്
ഡൌണ് ടൌണിലെ
അപ്പയും ഒമ്മയും ഉറങ്ങിയ അപ്പാര്ട്ട്മെന്റിലേക്ക്
ഒരു മണിക്കൂര് നടത്തത്തിനിടെ സന്ബീന് ചോദിക്കുന്നു.
"ഐ ലോണ്ലീ..അലി ലോണ്ലീ?"
നാലുമണി-
ടിഷ്യു കടലാസില് അവള് വെറുതേ തെറുത്ത
'മുകുംഹ്വാ'ഇതളുകളെ,3
വരുംകൊല്ലം
ഏതോ കൂട്ടുകാരന്റെ രാവുടലില്
കൊലുന്നു സന്ബിന്വിരലുകള് വിരിഞ്ഞുതുടുക്കുന്ന
ഒരു സ്വപ്നം ചാറി നനച്ച്,
പുലരിമേഘങ്ങളോടൊപ്പം
അയാള് മടങ്ങാനൊരുങ്ങുമ്പോള് സ്നേഹത്തിന്റെ ഉച്ചസ്ഥായിയിലെ അനാഥത്വത്തില് അവള് പിറുപിറുക്കുന്നു
"സന്ബീന് ലോണ്ലീ..നോ ബോയ് ഫ്രണ്ട്"
ആദ്യവാചകത്തിലെ ഐ ലോണ്ലീ എന്ന പദം സന്ബീന് ലോണ്ലീ എന്നുമാറുമ്പോള് എന്തുകൊണ്ടാണ് വായനക്കാരാ നിനക്കു വേദനിക്കുന്നത്? സ്നേഹത്തിന്റെ പാരമ്യതയില് ദുഖപൂര്ണ്ണമായ ആ അനാഥത്വം നീ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഞാനും ഞാന് സ്നേഹിക്കുന്നവനും കൂട്ടില്ലാതായിപ്പോകുന്ന ‘ഞാന്‘ എന്ന പ്രഹേളികയുടെ വേദന അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ടോ? എപ്പോഴെങ്കിലും സ്വന്തം പേരുപറഞ്ഞ്,തന്നില് നിന്ന് സ്വയം പറിച്ച് മാറ്റി നിര്ത്തിക്കൊണ്ട് "ആരുമില്ല" എന്നു പിറുപിറുത്ത നിമിഷങ്ങളെയെല്ലാം ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ടോ , ഭാഷകൊണ്ടുള്ള ഈ കോക്ടെയില് ?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
സനലേ സന്ബിന് വായിച്ചപ്പോള് പറയാനാവാത്ത ഒരു വികാരം കൊണ്ട് മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് പോയിരുന്നു. വായന നന്നായി
ഒരിക്കലും മറക്കാന് കഴിയാത്ത വരികള് ഇതാണ്.
സന് ബിന്, അപ്പോള് എന്റെ മക്കള്ക്ക്
നീ ഡിസൈന് ചെയ്ത വെയിലുടുപ്പുകള് അയച്ചുതരുമോ?"
"ഉം, നിന്റെ പെണ്ണിന്
എന്റെ ചുവന്ന മുലക്കണ്ണുകളും അയച്ചുതരാം
ക്വെഞ്ചൊനൊയൊ?"
"ക്വെഞ്ചൊനൊയൊ"
--------
നന്ദി സനാതനന്:)
അതെ, പ്രമോദ് പറഞ്ഞപോലെ സ്നേഹം കൊണ്ട് വീര്പ്പു മുട്ടിക്കുന്ന വരികള് ഇവയാണ്.
വീസന് ബിന്, അപ്പോള് എന്റെ മക്കള്ക്ക്
നീ ഡിസൈന് ചെയ്ത വെയിലുടുപ്പുകള് അയച്ചുതരുമോ?"
"ഉം, നിന്റെ പെണ്ണിന്
എന്റെ ചുവന്ന മുലക്കണ്ണുകളും അയച്ചുതരാം
ക്വെഞ്ചൊനൊയൊ?"
"ക്വെഞ്ചൊനൊയൊ"
മനോഹരമായ കവിത. ആ വായനാനുഭവത്തോട് നീതിപുലര്ത്തുന്ന കുറിപ്പ്. സന്ബിന് ഒറ്റയ്ക്കാണ്, ലോകത്തെല്ലായിടത്തും.
എങ്ങനെയോ വിട്ടു പോയിരുന്നു ഈ കവിത... ഈ ആസ്വാദനം എന്നെ കൂടുതല് ആഴങ്ങളിലേക്കെടുത്തെറിഞ്ഞു. നന്ദി, സനാതനന്ജി.
ഒരു കവിതക്കു ചേര്ന്ന വായന
നന്ദി ചങ്ങാതീ സന്ബിനെ കാട്ടി തന്നതിന്
കവിതയിലൂടൊഴുകിയൊഴുകി
ഒടുവില് ഞാനുമൊരു
"ദേജോണ്ശരദൃതു..." പോലായി..
പിന്നെ താങ്കളുടെ വായനയുടെ
"നോട്ട്പാഡില് ഞങ്ങളുടെ ഉറുമ്പുകള് സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു"
"സന് ബിന്, നിന്റെ ശരത്കാലം എന്നാണവസാനിക്കുക?"
നന്ദി ഇത്ര മനോഹരമായ ഒരു കവിത പരിചയപ്പെടുത്തിയതിന്
ഭംഗിയില് എഴുതാനാവുമോ എന്ന ആശങ്കകൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.
അതിരിയ്ക്കട്ടെ...
ഇതു കാണിക്കാത്ത ആ അഗ്രിഗേറ്ററുകളെ ഒന്നു കാണിച്ചുതന്നാല് മതി.. ബാക്കി...
Post a Comment